بسم الله
اصولا مارپله جزو بازیای حکیمانس ...میگی نه ؟ بخون ببین چی میگم !
والا بازی مارپله حکایت امثال منه ... دیدی ؟تاسو میندازی هی میری جلو ...خونه به خونه...میخوری به نردبون میری بالا دوباره تاسو میندازی یه عددی میاد میری جلو میبینی ماره ...نیش میخوری میای پایین . باز میگی مسئله ای نیست آخه ماره کوچیکه یه ردیف آوردت عقب...
خلاصه میری و میگی ایول سه تا خونه مونده تا پایان بازی ولی دقت میکنی میبینی دقیق خونه ی یکی مونده به آخر یه ماره که از همه ی مارای بازی بزرگتره ینی نیشت بزنه اووووه شوت میشی پایین ...خلاصه دیگه شانس بیاری دو نیاری دیگه...
حالا ربطش چی بود ؟! اینه که مثلا من حال میکنم قرآن بخونم ..میخونم میرم جلو...فرداش یه عمل خوب دیگه..هی یه خوبی ..میرم این وسطا یه گناهم میکنم نیش میخورم میام عقب...توبه میکنم باز میرم جلو و خلاصه میرسم به جایی که یه ذره مونده اون آدم باحاله باشما یه دفه میزنم جاده خاکی...دیگه بیا درستش کن ...ولی خب سخته دیگه تا جایی که شاعر میگه : سخت بالا بروی ساده بیایی پایین ... قصه ی تلخ مرا سرسره ها میفهمند
گرفتی مطلبو ؟ توضیحات اضافه همون سه نقطه های منه ...
حکمت 121: چقدر فاصله ی بین دو عمل دور است ...عملی که لذتش میرود و کیفر آن میماند و عملی که رنج آن میگذرد و پاداش آن ماندگار است ...
