بسم الله
چقدر بده که خار رو تو چشم دیگران میبینیم و شاخه رو تو چشم خودمون نه...
چقدر بده کاری که دوست نداریم در مورد خودمون یکی انجام بده ما انجام بدیم برا دق دادن اون طرف...
چقدر بده که یه موضوعی چند بار رو سرت آوار شه ولی تو به اون آوار یه جوری وابسته شی که خودت تلاش کنی برای تکرار اون آوار...
چقدر بده که تو این دوره زمونه فریاد یا لیتنی کنا معکم ما گوش فلک رو کر کرده ولی ما همچنان مهدی یار نباشیم و بدونیم که مهدی یار نیستیم و به روی خودمون نیاریم...
+ مطالب این وب بیشر برای تذکر به خودمه و شریک کردن شما در این تلنگر...باور کن همین!
حکمت 349 : آن کس که در عیب خود بنگرد از عیب جویی دیگران بازماند و کسی که به روزی خدا خوشنود باشد به آنچه از دست رود اندوهگین نباشد...آن کس که زشتی های مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتی ها را مرتکب شود پس او احمق واقعی است...
